Pozostań świetnym

Witam ponownie, kolejna podróż pełna przygód.

Kochani, podczas mojej niedzielnej, samotnej wyprawy nad jezioro, gdy zbierałam resztki letniego słońca, na rudym pomoście, ok, tknęło, zawrzało, zapaliło. Nadal szukam siebie, nadal szukam kandydata na ojca moich dzieci, ale do rzeczy.. Jak się macie? Powoli zaczęło robić się chłodno (tak, znów alarmuję o jesieni, co z tego, że sami możecie dojść do takich wniosków), zeszłoroczna jesień dała mi dużo, w tym roku spędzam ją sama, nostalgiczne myśli, samotne wieczory, ponura pogoda.. Przeciąg, który zaczynamy czuć na kostkach.. Mnóstwo czynników wpływa na to, że coraz częściej zastanawiam się jak tak naprawdę powinno wyglądać moje życie? Mam 20 lat, dobrą pracę, kochającą rodzine (choć nie mam własnej, to rodzine mam), wspaniałych przyjaciół, wspaniali ludzie mnie otaczają, siebie mam.. Też.. Jesień też mam.. Coraz częściej zastanawiam się czy właśnie w tym miejscu powinnam być? Jeśli nie, to gdzie? Choć jestem młoda, to zegar biologiczny tyka, choć jestem młoda, powinnam studiować. Dlaczego tak wiele od siebie wymagamy? 

Świat, który nas otacza zwiastuje nam ogromem czynników, które sprawiają, że chcemy więcej, chcemy chcieć więcej. Telewizja otacza nas sukcesami prawników, spełniającymi się mamami, rozwijającymi się karierami młodych lekarzy. Idziesz ulicą, widzisz elegancką kobietę (może nie mieć nawet jeszcze 30 lat, choć wygląda) wyobrażasz sobie jej życie pełne sukcesów, facet u jej boku niesamowicie przystojny, równie elegancki, zapatrzony w nią jak w obrazek - wow, zazdroszczę im. Nie zazdrość. Ewentualnie życz piękna, pięknego życia, dalszych powodzeń. Wystawni prawnicy, młodzi rezydenci, spełniające się mamy, szczęśliwa kobieta z wpatrzonymi w nią mężczyzną - fikcja, wytwór twojej wyobraźni. Sam (lub też sama) pracujesz na to by sukces swojego mózgowia osiągnąć, by szczęście osiągnąć. Nasza wyobraźnia figle nam płata. Widzimy to co chcemy widzieć. TYLKO WIDZIMY, ludzi lepszych od samych nas, co niekoniecznie oznacza, że tak faktycznie jest. Dostrzegamy to co dostrzegać chcemy. Tak samo jest z Twoim „nudnym” życiem. Jest „nudne”, bo za takie je masz. Jesteś samotny? Bo właśnie to wpadło Ci do głowy, potrzebujesz zainteresowania. Chcesz by ktoś chciał spędzać z Tobą czas.

Życie jest piękne. Mam 20 lat i znam się na życiu. Brednia.. Mam 20 lat i potrafię dostrzegać, ja widzę, ja chcę widzieć. Pomimo tego, że czasu w swoim życiu mamy naprawdę mało - zacznij dostrzegać.

Postrzegaj swoje życie takie jakim jest. 

Pozbądź się negatywnych myśli, zastanów się nad tym co dobrego życie Ci dało. Samotność? Jaka samotność? Wreszcie możesz odpocząć! Skup się na sobie, zadbaj o swoją minióweczkę (czyli siebie) godność pozbieraj (po weekendzie różnie to bywa, np. boli Cię wątroba, nieważne), skup się na odpoczynku, nie na tym, że nie masz z kim go dzielić. Pamiętajcie, zawsze (ZAWSZE) może być gorzej, uszanujmy więc fakt, że biorąc to pod uwagę najgorzej nie mamy. Nie żałujcie siebie. Nie musicie siebie żałować. Żałujcie tych, którzy żyją bez kochających przyjaciół, szanującej rodziny. Ktoś mi kiedyś powiedział, że mogłabym być pastorem.. 

Dzisiejsze przemyślenia, do poduchy.

Całuje Was mocno, główki do góry, zbierajcie moc na kolejny dzień.

Klaudia